De stad Roeselare besliste om een fiets- en voetgangersbrug te bouwen om de drukke Albert I-laan veilig te kruisen. Gezien de relatief beperkte ruimte in de lengteas werd beslist om langs weerszijden een spiraalvormige aanrijbaan te maken. Zo kon het hellingspercentage comfortabel en veilig gehouden worden.
De spiraalvormige aanrijbanen werden verder als architecturale troef gebruikt om de brug een natuurlijke sierlijkheid en speelsheid mee te geven. Dit effect wordt nog versterkt door de lijnvormige ledverlichting in de leuningen. De structuur van de brug, met als grootste overspanning 20 m, bestaat uit een torsievrije kokerligger in staal S355 J2G3, met verstijvingsribben aan de bovenplaat, afgesteund op stalen kolommen. De keuze voor staal werd mee bepaald door de mogelijkheid de constructie volledig in de ateliers te bouwen.
